Po mojemu

Pierwsza sukienka (niestety nie zimowa) gotowa. Przyjdą pieniążki, pojawi się zapewne i nowy wig dla mojego skarbka.  Pojechałam jednak na wieś do teściów i nie mogłam nie skorzystać z jedynego nie-deszczowego dnia jaki nam się trafił. Było zimno i wiało, na szczęście Inka mówi że plastik nie przemarza. :)

Fotografuje się ją tak dobrze, że nie mogłam się powstrzymać mimo zgrabiałych rąk. Wybranie tych kilku ujęć które Wam pokazuje też nie było proste dla tego czeka spory spam. :)

I: Teraz może nie jest zbyt kolorowo, ale zobaczycie, w wakacje będę się opalać godzinami na pomoście.

V:Tu jesteś!

I:O, jednak mnie znalazłaś. A myślałam, że będę mogła w spokoju poczytać...

V: Inka!

I: Dobra, dobra. Idę.

I: O! A co to?

I:Patrz co znalazłam!

V: To przebiśniegi. Pierwsze kwiaty zwiastujące wiosnę.

I: Popatrzcie, znalazłam wiosnę!

V:Gdzie biegniesz?

I: Widziałam coś fajnego.

Patrzcie gdzie ta cholera wlazła! Człowiek się tylko obróci i już jej nie ma. 

I: Jesteś! Ile można na Ciebie czekać?! 

Na koniec Inka ze Światowidem i mój puchacz pomocnik. Oboje byli bardzo cierpliwi.

Blogger okropnie zjada jakość, co przy moich umiejętnościach daje tragiczny efekt.

Mam jednak nadzieję że Wam się podobało. :)

Nie mogę doczekać się prawdziwej wiosny, a Wy?